ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ…θέσεις για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ , την ΦΥΣΗ, το ΚΥΝΗΓΙ: Γράφει ο Κώστας Λύτρας
Τις τελευταίες μέρες σφυρίζουν εκατομμύρια ευρώ πάνω από τα κεφάλια μας. Τα περισσότερα δόθηκαν για έργα με την προϋπόθεση να προστατεύσουν τους ανθρώπους και τις περιουσίες τους. Το 1/3 αυτών δαπανήθηκαν σε έργα βιτρίνας, όπως γίνεται πάντα, τα υπόλοιπα; αγνοούνται… Ο Θεσσαλικός κάμπος μετρά τις πληγές του τον τελευταίο καιρό, απροστάτευτοι από τις καιρικές συνθήκες οι κάτοικοι, απορούν τι έγινε και φτάσανε στο σημείο να χάνουν τα πάντα μέσα σε λίγες ώρες; Ποια έργα έπρεπε να γίνουν; ποια όχι; λόγος να γίνεται στα Μ.Μ.Ε. Έτσι γίνεται πάντα…
Το ίδιο συμβαίνει και με την κυνηγετική οικογένεια, χρήματα ακούμε ,χρήματα δίνουμε έργα όμως πουθενά. Επί δεκαετίες οι κυνηγοί κατέβαλαν ετησίως σημαντικό χρηματικό ποσό προοριζόμενο για το Ταμείο Θήρας, μόνο που τα χρήματα αυτά δεν αξιοποιήθηκαν!
Τα τέλη αδειών θήρας αποτελούν χωρίς αμφισβήτηση ένα σημαντικό έσοδο για τον κρατικό κορβανά. Ένα σημαντικό χρηματικό έσοδο επίσης παρακρατείτο για ένα άγνωστο-τελικά- Ταμείο Θήρας (που σήμερα έχει γίνει ένας κωδικός εσόδων του αντίστοιχου υπουργείου), το οποίο είχε σκοπό τη δημιουργία φιλοθηραματικών έργων, τη βελτίωση βιοτόπων, την ανάπτυξη εκτροφείων θηραμάτων, την εκπόνηση μελετών και την ενίσχυση σε αριθμό των δασικών θηροφυλάκων.
Όλα αυτά βέβαια σ’ ένα εντελώς θεωρητικό πεδίο. Διότι ουδέποτε δόθηκαν διευκρινίσεις ή πειστικές εξηγήσεις προς τους κυνηγούς και τις οργανώσεις τους σχετικά με την αξιοποίηση του «αποθεματικού» του Ταμείου Θήρας, ενώ έργα φιλοθηραματικών υποδομών ουδέποτε υπήρξαν.
( Κάτι αντίστοιχο έγινε και στον Θεσσαλικό κάμπο, χωρίς υποδομές αφέθηκαν στο έλεος των πλημμυρών, και αυτών που θα επακολουθήσουν, σχετικά με την υγεία τους και την διαβίωσή τους..)
Οι κυνηγοί δυσφορούν και δικαιολογημένα, γιατί κάθε χρόνο χώνουν βαθιά το χέρι στην τσέπη τους για ένα ταμείο «φάντασμα», το οποίο μάλλον αποτελεί εισπρακτικό πρόσχημα.
Διότι τα έργα που οφείλει να εκπληρώσει το κράτος υλοποιούνται τελικά από τις κυνηγετικές οργανώσεις οι οποίες επιβάλλουν επιπλέον εισφορές κατά την ετήσια θεώρηση των αδειών θήρας.
Επιστημονικές μελέτες, βελτιώσεις βιοτόπων, αναπληθυσμοί βιοτόπων με θηραματικά είδη και κυρίως η σύσταση της ομοσπονδιακής θηροφυλακής αποτελούν ένα σύγχρονο μοντέλο διαχείρισης το οποίο βελτιώνεται συνεχώς.
Στον αντίποδα το κράτος για πολλά χρόνια παραμένει απλός παρατηρητής και ενίοτε επικριτής των κυνηγών, οι οποίοι στην ουσία αποτελούν ένα πολυπληθές, έντιμο και παραγωγικό κύτταρο της κοινωνίας μας. ( Κάτι το αντίστοιχο δεν έγινε και με τις πυρκαγιές ,τις πλημμύρες, εκ των υστέρων δεν έδρασε ο κρατικός μηχανισμός; Οι πολίτες δεν πληρώνουν τους φόρους τους; Έχουν και τις απαιτήσεις τους σε έργα υποδομών. Αλλά…!)
Δυστυχώς, σ’ αυτή τη χώρα μόνο από σύμπτωση- και σπανίως από την ευθυκρισία και αποτελεσματικότητα κάποιου κρατικού λειτουργού- είναι δυνατόν να δοθούν λύσεις αλλά και να αναγνωριστούν τα έργα κοινωνικών ομάδων – όπως οι κυνηγοί- που παράγουν με σωστό σχεδιασμό και φιλότιμο, έργα ωφέλιμα για τη Φύση και το Περιβάλλον.
