Ατελείωτη μοιάζει η ταλαιπωρία των παραγωγών στην Άρτα, οι οποίοι έχουν πουλήσει τα μανταρίνια τους, καθώς είναι έρμαια των τακτικών κάποιων εμπόρων να μην τους πληρώνουν την συμφωνηθείσα παραγωγή, επικαλούμενοι μειωμένης ποιότητας προϊόντα.
Η διαμαρτυρία σχετίζεται ότι τις περισσότερες φορές, όταν το προϊόν φεύγει από το χωράφι, είναι σε καλή ποιότητα, αλλά πιθανόν οι έμποροι χρησιμοποιούν το χαρτί του «εκβιασμού» για να μην πληρώσουν όσα συμφώνησαν ή πράγματι στο συσκευαστήριο έφτασαν τα προϊόντα, με μειωμένη ποιότητα, λόγω κακής διατήρησης από τον έμπορο.
Παραγωγός μας έστειλε μήνυμα που περιγράφει αυτήν την κατάσταση, ως μόνιμη και αναφέρει τα εξής:»Πόσο να υπομείνεις άλλο αυτή την κοροϊδία που κάθε μέρα γινεται και μεγαλύτερη; Διαπιστώσαμε ότι το εργοστάσιο που δίνει τα προϊόντα ο έμπορος έκανε λέει περικοπή του 50 τοις εκατό, γιατί λέει τα προϊόντα που εστειλε ήταν σκάρτα.
Από μένα όμως δεν πήρανε το σκάρτο στο τελευταίο φορτίο τους.Πηρανε το καλύτερο.Είχα και σκάρτο αλλά δεν το ήθελαν.Μου πήραν λοιπόν το καλό, το έβγαλαν διαλογής, πληρώθηκαν όλοι κανονικά και με το παραπάνω, ( οι εργάτες από 8 λεπτά ήθελαν 12 φέτος) και εγώ παίρνω ….τίποτε.Αρπαγες αλήτες τομάρια…»
Η κατάσταση αυτή όμως δεν είναι φετινή, αλλά χρόνο με τον χρόνο τείνει να μετατραπεί από εξαίρεση σε κανόνα. Όπως αναφέρει και η αναγνώστρια: « Λες εντάξει Μου έφαγε 200 κλούβες.Θα τα δώσω και του χρόνου, έτσι κάνουν όλοι, μπλα μπλα αλλά αυτοί αποθρασυνονται.Καθε φορά και χειροτερα …Δεν χορταίνουν!»
Μεγάλο πρόβλημα παρουσιάζει και η αγορά από την έλλειψη εργατικών χεριών, καθώς ειδικά στα μανταρίνια φαίνεται ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από προσφορά χεριών.
Το εργατικό αγροτικό δυναμικό, που συνήθως αποτελείται από συνεργεία Πακιστανών και Αλβανών, παρουσιάζει ιδιαιτερότητες και έχει σηκώσει τις τιμές.
Η αναγνώστρια αναφέρει σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί: «Και οι εργάτες ,αν είναι Πακιστανοί, δεν μπαίνουν σε ψηλά δέντρα, γιατί πρέπει να γεμίζουν γρήγορα τις κλούβες.Θελουν δέντρα χαμηλά.Οι Αλβανοί μπαίνουν με σκάλες αλλά θέλουν πιο πολλά εργατικά.60-70 ευρώ το μεροκάματο φέτος!!! Και ο παραγωγος τι θα πάρει; Πώς θα τα συντηρήσει»;
Αυτά είναι ζητήματα, για τα οποία πρέπει να πάρει θέση η ΟΑΣΝΑ, η οποία το τελευταίο διάστημα, αρέσκτεται να ασκεί περισσότερο δράση για την κεντρική αγροτική πολιτική, παρά να παρεμβαίνει για τέτοια ζητήματα, τα οποία αφορούν την οικονομία της περιοχής μας.
Και βέβαια δημιουργούνται τέτοια δεδομένα, ώστε η αγροτική παραγωγή να καθίσταται για τον παραγωγό χωρίς έσοδα, αλλά και για την τοπική οικονομία και ανάπτυξη, καθώς τα αναμενόμενα κέρδη για την αγροτική οικογένεια δεν διοχετεύονται στην τοπική οικονομία και αγορά.
Και σε πιάνει μια υπερηφάνεια όταν βλέπεις τα τρακτέρ να παρευλαύνουν μέσα από την πόλη και λες ότι αυτοί είναι η τελευταία ελπίδα αντίδρασης, όμως από την άλλη αναρωτιέται κανείς, αν τελικά όλα αυτά που γίνονται μπορούν να έχουν και κάποιο αποτέλεσμα ή υπάρχουν μόνο και μόνο για «λόγους εθιμικότητας», καθώς την ίδια στιγμή το πρόβλημα όχι μόνο υπάρχει ,αλλά μεγενθύνεται ανησυχητικά;
Ποιος ο λόγος των τρακτέρ;
