Οι πολίτες βιώνουν την σκληρή όψη της ακρίβειας και την πρωτοφανή πίεση του πληθωρισμού, αλλά η κυβέρνηση «δείχνει» τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. ΔΝΤ, ΕΚΤ και ο Επίτροπος των Οικονομικών Πάολο Τζεντιλόνι προειδοποιούν για το (ελληνικό) χρέος, αλλά το υπουργείο Οικονομικών αναγνωρίζει μόνο την «ανάπτυξη» του 2021. Οικονομική μεγέθυνση όμως η οποία δεν κατόρθωσε να ισοφαρίσει τις απώλειες του 2020. Δεν φτάσαμε ακόμη στο 2019, το οποίο ήταν 25% κάτω από το 2007!
Σε αυτό το φόντο (ακρίβειας, που πλήττει δυσανάλογα σκληρά τα πιο φτωχά νοικοκυριά και χρέους-υψηλών επιτοκίων), πρέπει να δούμε και το (πολιτικό) ημερολόγιο. Και εάν είναι να προσέξουμε κάποιον καλόν είναι να στραφούμε προς αυτόν που βάζει τα χρήματα (και περιμένει να τα πάρει πίσω στο ακέραιο…) Γιατί, ως γνωστόν, ο δανειστής υπαγορεύει τους όρους. Ουδέποτε ο δανειζόμενος…
Η χώρα βρίσκεται και πάλι σε οικονομικό αδιέξοδο και ο κ.Μητσοτάκης, μετά από μια διετία ασυλλόγιστων δαπανών (σ.σ. ουσιαστικά σπαταλών όπως με τις… μη επιστρεπτέες με πλαστά στοιχεία για το τζίρο του 2019, κάτι που μας κατέστησε πρωταθλητές Ευρώπης, ταυτόχρονα, τόσο στη δημοσιονομική επέκταση όσο και στην ύφεση), θα κληθεί να λάβει μέτρα σύσφιγξης. Αλλά, αυτό θα τεθεί σε εφαρμογή μετά τις εκλογές.
Ωστόσο, η ακρίβεια απομακρύνει μέρα με την ημέρα το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει αντίπαλος. Δεν έχει αναδειχθεί ο εναλλακτικός πρωθυπουργός όπως έχει προβλέψει και ο κ. Βαλντέν. («Δυσκολεύομαι να δω ένα σχήμα υπό τον ΣΥΡΙΖΑ να αποκτά τη δεδηλωμένη στην επόμενη Βουλή» είχε γράψει στην Εποχή στις 5/12/21). Παρά τις προσομοιώσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας και τα «μηνύματα» στον επιχειρηματικό κόσμο με τον κ.Χουλιαράκη, τα οποία σαφώς αποτελούν «πρόοδο» εν σχέσει με την «αποτυχία Αποστολάκη» τον περασμένο Σεπτέμβριο (σαν υπουργός Πολιτικής Προστασίας). Βέβαια η φύση απεχθάνεται τα κενά και ο κ.Ανδρουλάκης ήδη μπαίνει στο κάδρο…
Άρα η ραγδαία φθορά της κυβέρνησης επιβάλλει αποφάσεις πριν αναδυθεί το «εναλλακτικό» σχήμα. Κατά συνέπεια, ο κ.Μητσοτάκης δεν μπορεί παρά να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές με σύστημα ακόμη πιο ενισχυμένης αναλογικής.
Αναπτυξιακή ενισχυμένη… αναλογική
Τα γαλάζια «επιχειρήματα» ότι και το ένα (πρόωρες) και το άλλο (αλλαγή στην αλλαγή του εκλογικού νόμου) πλήττει εξ ίσου την αναξιοπιστία του πρωθυπουργού δεν είναι σοβαρά. Η βασική προτεραιότητα κάθε πολιτικού αρχηγού, ιδίως δε του πλειοψηφούντος-κυβερνητικού κόμματος, είναι η συσπείρωση της εκλογικής βάσης. Και εν προκειμένου μόνο με ένα σύστημα που εκβιάζει την αυτοδυναμία (π.χ. 35%) θα κινητοποιήσει την κομματική βάση της Δεξιάς. Ακριβώς για την νομή και χρήση της εξουσίας… Ενώ η «κυβίστηση» με τον εκλογικό νόμο θα επενδυθεί με το σλόγκαν της «σταθερής διακυβέρνησης για την απορρόφηση του Ταμείου Ανάκαμψης και την ανάπτυξη της χώρας».
Και τούτο γιατί μετά τον α’ γύρο (της απλής αναλογικής), ελλείψει δεδηλωμένης (πλειοψηφίας) στη Βουλή, ο κ.Μητοτάκης θα (πρέπει να) παραιτηθεί. Και η χώρα θα πάει σε επαναληπτικές εκλογές σε περίπου 40 ημέρες με υπηρεσιακή κυβέρνηση. Και στο ευμετάβλητο πολιτικό πεδίο της χώρας άμα παραιτηθεί κάποιος, δύσκολα επανέρχεται στο Μαξίμου. Ακόμη και με 149 έδρες στις επαναληπτικές. Οι υπηρεσιακοί, κατάλληλα εμπλουτισμένοι, μπορεί να αποδειχτούν πρόθυμοι συνεχιστές…
Γι αυτό είναι κρίσιμο στοίχημα, προσωπικά για τον κ.Μητσοτάκη, η συγκέντρωση 151 βουλευτών μετά τις δεύτερες εκλογές. Σαφώς με αλλαγή του εκλογικού νόμο, εφόσον δεν δημιουργούνται βιώσιμες συνθήκες για την οικογένεια. Ακόμη και με ανακατατάξεις, αποσπάσεις και μετακινήσεις από… δώμα σε δώμα στην δεξιά πολυκατοικία. Είναι αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να επιστρέψει στο Μαξίμου.
Η ακρίβεια «δαγκώνει» τα νοικοκυριά και ο Μητσοτάκης τον… εκλογικό νόμο
