Πως φτάσαμε να αντιμετωπίζουμε το σοβαρό πρόβλημα της φέτας και να κινδυνεύουμε σήμερα να χάσουμε την αποκλειστικότητα του Προϊόντος Ονομασίας Προέλευσης; Ο Χρήστος Μπάφας, από την γνωστή εταιρία Γ.ΜΠΑΦΑΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΑΕΒΕ, που παράγει τα τυριά “ΚΡΥΣΤΑΛΛΙ”, κάνει λόγο για το μεγάλο απόστημα της ελληνικής κτηνοτροφίας και τυροκομίας. Αυτό που πέτυχε η χώρα μας με σκληρούς και μεγάλους αγώνες, κόντρα σε κράτη με ισχυρές αγροτικές οικονομίες, όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Δανία, σήμερα κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα, από την τακτική της νοθείας, την οποία ακολουθούν οι ίδιοι οι Έλληνες.
Η νοθεία της φέτας έχει ως αποτέλεσμα, όχι μόνο την προσβολή της εθνικής μας ποιότητας και την απειλή από τις άλλες χώρες να διεκδικήσουν την παραγωγή τους. Το κυριότερο αποτέλεσμά της είναι ότι με τις τακτικές που ακολουθούνται, θίγονται άμεσα οι κτηνοτρόφοι, οι οποίοι φτωχοποιούνται από την απαξίωση της παραγωγής τους, αλλά και οι υπόλοιπες μικρές ή μεγαλύτερες τυροκομικές βιομηχανίες, που προσπαθούν να ακολουθήσουν τις προδιαγραφές της παρασκευής της φέτας.
ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ
Οι διάφορες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την αλλοίωση των στοιχείων που απαιτούνται για την παρασκευή της φέτας είναι οι εξής:
1) Η αρχή γίνεται με τους κτηνοτρόφους, όπου οι επιχειρήσεις κόβουν παραποιημένα παραστατικά και φορτωτικές για να δικαιολογήσουν την ποσότητα του ντόπιου γάλακτος. Έτσι π.χ. για παραγωγή 100 κιλών γάλακτος, εκδίδουν παραστατικά για 130 κιλά. Την διαφορά καλύπτουν από αγορές γάλακτος από άλλες αγορές, ή υποκαταστάτων αυτού, όπου είναι φθηνότερο.
2) Στην συνέχεια στα τυροκομεία, αλλοιώνεται ο παραδοσιακής τρόπος παραγωγής φέτας. Το τυρί αποτελείται από πρωτεϊνες, λίπη και υδατάνθρακες. Στην παρασκευή της φέτας η καζεϊνη (πρωτεϊνη του γάλακτος) δεσμεύει το λίπος και αφήνει εκτός τους υδατάνθρακες, οι οποίοι αποτελούν το κυρίως συστατικό του γνωστού ως τυρόγαλου, που χρησιμοποιείται στις μυζήθρες. Με την διαδικασία της υπερδιήθησης, και την χρήση ομογενοποιητών, αυξάνεται η απόδοση της τυροκόμησης, με αποτέλεσμα στην αθέμιτη αυτή φέτα να δεσμεύεται και το τυρόγαλο.
3) Εξίσου δημοφιλής τρόπος είναι η πρόσμιξη γίδινου και πρόβειου γάλακτος, που είναι τα μοναδικά που επιτρέπεται για την παραγωγή της φέτας, με αγελαδινό γάλα, το οποίο σε μεγάλες ποσότητες εισάγεται συμπυκνωμένο από μεγάλες γαλακτοπαραγωγικές χώρες όπως είναι η Γερμανία. Το αγελαδινό γάλα απαγορεύεται στην φέτα.
4) Τέλος, εξίσου γνωστή τακτική, είναι η “ελληνοποίηση” λευκών τυριών από τις Βαλκανικές χώρες, τα οποία βαφτίζουν φέτα. Οι επιχειρήσεις αυτές δικαιολογούν την αύξηση του τονά, με την υπερτιμολόγηση των ελλήνων κτηνοτρόφων.
ΘΥΜΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ
Η νοθεία της φέτας είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική τυροκομία. Η ποιότητα των ελληνικών τυριών, έχει γίνει θύμα εκμετάλλευσης από διάφορους επιτήδειους σε κάθε επίπεδο, με αποτέλεσμα να μην αποδίδεται η πραγματική αξία στους δικαιούχους τους, που είναι οι κτηνοτρόφοι. “Δεν δικαιολογείται να πωλείται η φέτα σε τιμή κάτω των 4,80 ευρώ το κιλό” αναφέρει ο κ. Μπάφας και συνεχίζει “όταν κάποιος βρίσκει χαμηλότερη την τιμή, κάτι τότε δεν πάει καλά. Και όποιος κερδίζει από αυτό, στην πραγματικότητα βλάπτει τον κτηνοτρόφο, ο οποίος δεν πληρώνεται αυτό που αξίζει και την τυροκομική επιχείρηση, η οποία εργάζεται σεβόμενη τις προδιαγραφές του προϊόντος”.
Η δύναμη του ελληνικού ονόματος στο γάλα είναι τεράστια. Όμως από το 100% της αγοράς των προϊόντων που φέρονται ως ελληνικά (τυρί, γιαούρτι, γάλα), μόνο το 20% παράγεται στην Ελλάδα, επομένως μόνο αυτό καταλήγει στους κτηνοτρόφους. Αν αυτό το ποσοστό μπορούσε να διπλασιαστεί, τότε όλη η ελληνική παραγωγή θα είχε εξαντληθεί στην αγορά με κέρδος στους παραγωγούς και τους τυροκόμους. Έτσι θα σωθεί η ελληνική κτηνοτροφία. Σήμερα όμως “ελληνικά προϊόντα” παράγονται μέχρι και την Ιαπωνία.
Η ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Υπάρχει λύση για την κατάσταση αυτή; Σύμφωνα με τον κ. Μπάφα, η μοναδική λύση είναι η ουσιαστική λειτουργία της γνωστής μας Διεπαγγελματικής Επιτροπής Φέτας, την οποία η Ελληνική Πολιτεία ευαγγελίζεται πολλά χρόνια, αλλά μόλις πέρσι επί υπουργίας Βορίδη, φαίνεται να συστήνεται. Πίσω από την σύστασή της, γίνεται ένας ανηλεής πόλεμος προκειμένου οι μεγάλες βιομηχανίες γάλακτος να επικρατήσουν, θέτοντας εκποδών τους μικρούς τυροκόμους και τους κτηνοτρόφους. “Κύριο ανάχωμα της προσπάθειας αυτής είναι ο περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Καχριμάνης, ο οποίος γνωρίζει όσο ελάχιστοι το θέμα της φέτας και τον υπολείπτονται οι κυβερνήσεις”, αναφέρει ο κ. Μπάφας και συνεχίζει ότι “πρέπει όμως εκτός από την Διεπαγγελματική, να συσταθεί και ΣΔΟΕ γάλακτος, που να μπορεί ανά ώρα και στιγμή να κάνει ελέγχους, όχι μόνο στις επιχειρήσεις, αλλά και στην αγορά, να κάνει δειγματοληψία από το τελικό προϊόν”.
Η Πολιτεία, δεν πρέπει να εξαντλεί την αυστηρότητά της στους μικρούς τυροκόμους, οι οποίοι για να τηρήσουν τις προδιαγραφές πρέπει να ταλαιπωρούνται από γραφειοκρατικές διαδικασίες και πρωτόκολλα, αλλά πρέπει στην αγορά, στο τελικό προϊόν να διαπιστώσει αν η φέτα και τα άλλα τυριά, έγιναν σύμφωνα με θεμιτές τυροκομικές μεθόδους ή όχι.
Το θέμα της φέτας είναι ζωτικό για την τοπική μας οικονομία και είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει επειδή έχει σημασία για την βιωσιμότητα της κτηνοτροφίας και κατ’επέκταση της περιφέρειας. Το ζήτημα είναι ότι για να μην έχουμε περαιτέρω δυσμενείς καταστάσεις, πρέπει άμεσα να γίνει σημαντική και καίρια παρέμβαση της πολιτείας, η οποία πρέπει να πάψει να κρύβεται, εξυπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα των κερδοσκόπων.
