Στα Τζουμέρκα έχουν κατατεθεί μέχρι τώρα 25 νέες αιτήσεις για μικρά υδροηλεκτρικά από τις οποίες κάποια έχουν πάρει και άδεια παραγωγού και 6 άδειες παραγωγού για αιολικά. Ήδη λειτουργούν στα Τζουμέρκα 4 μικρά υδροηλεκτρικά και ακόμη εκκρεμεί από τη ΡΑΕ η υπόθεση της άδειας παραγωγής για μεγάλο αιολικό στη θέση Περδικόβρυση – Ξέρακας στα σύνορα Θεοδωριάνων- Αθαμανίου- Καψάλων και την αίτηση για ένα τεράστιο αιολικό κορυφογραμμή των Τζουμέρκων από τα «Τρία σύνορα» στο «Καταφίδι», την ψηλότερη κορυφή των Τζουμέρκων, μέχρι το «Αυτί» και τον αυχένα τον Μελισσουργιώτικο.
Μιλάει για την υπόθεση των Τζουμέρκων και των φραγμάτων ο πρόεδρος του μαχητικού συλλόγου ΟΙ ΟΡΕΙΝΟΙ, με έδρα τα Θεοδώριανα Άρτας Δημήτρης Στεργιούλης. Ο Δημήτρης Στεργιούλης γέννημα θρέμμα του χωριού, είναι Απόφοιτος της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων και πτυχιούχος του Παιδαγωγικού τμήματος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως δάσκαλος από το 1987 μέχρι σήμερα.
Στη συνέντευξη στην εφημερίδα μας απαντάει για το παρόν και το μέλλον της υπόθεσης των ενεργειακών έργων στα Θεοδώριανα και τα Τζουμέρκα.
Δώστε μας ένα σύντομο ιστορικό του αγώνα που κάνει ο σύλλογος ΟΙ ΟΡΕΙΝΟΙ του οποίου είστε πρόεδρος για την προστασία και ανάδειξη του φυσικού πλούτου των Θεοδωριάνων.
Όλα ξεκίνησαν το 1999 όταν η τότε κοινοτική αρχή πιστεύοντας στο όραμα της ανάπτυξης μέσω της κατασκευής μικρών υδροηλεκτρικών στο χωριό μας, έφερε δυο εταιρείες κατασκευαστικούς κολοσσούς, για την κατασκευή δύο τέτοιων έργων στα ποτάμια του χωριού μας.
Αργότερα προστέθηκε και μία τρίτη εταιρεία για ένα τρίτο υδροηλεκτρικό. Σαν να μην έφταναν αυτά δόθηκε το 2007 μία άδεια παραγωγής και κατατέθηκε και μία αίτηση ακόμα, για δύο μεγάλα αιολικά πάρκα, που κάλυπταν ολόκληρη την κορυφογραμμή των Τζουμέρκων, τα οποία συνάντησαν μεγάλες αντιδράσεις και δεν προχώρησαν.
Βλέποντας λοιπόν το σχεδιασμό των μικρών αυτών υδροηλεκτρικών, άμεσα υπήρξε αντίδραση από μια μικρή στην αρχή ομάδα συγχωριανών. Απ’ τον πυρήνα αυτό και την ανάγκη να αποτρέψουμε την δημιουργία αυτών των έργων στο χωριό μας, ιδρύθηκε το 1999 ο σύλλογός μας ΟΙ ΟΡΕΙΝΟΙ και άρχισε και η έκδοση της εφημερίδας μας της ΟΡΕΙΝΗΣ. Θεωρώντας σαν απόλυτη προτεραιότητα την προστασία του φυσικού πλούτου του χωριού μας, πεποισμένοι ότι τα έργα αυτά θα έχουν καταστροφικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο περιβάλλον, ξεκινήσαμε ένα μακροχρόνιο και δύσκολο αγώνα.
Διοργανώσαμε συλλαλητήρια, συνεντεύξεις τύπου και με χρήματα από έρανο ανάμεσα στους χωριανούς, κάναμε δύο προσφυγές στο ΣτΕ για τα έργα αυτά. Καταφέραμε το 2001 την προσωρινή αναστολή των εργασιών του πρώτου έργου και τελικά την ακύρωσή του το 2004 με απόφαση του ΣτΕ. Δεν καταφέραμε το ίδιο για το δεύτερο το οποίο λειτουργεί κανονικά από το 2004 στο χωριό μας αφού οι εργασίες είχαν προχωρήσει αρκετά. Όμως δεν είχε τελειώσει απολύτως τίποτα.
Η εταιρεία της οποίας είχαμε πετύχει την ακύρωση του έργου, επανήλθε τρεις φορές από τότε σπάζοντας το έργο στα δύο και με τροποποιημένες τις άδειες. Κάθε φορά δηλαδή που με στοιχεία, υπομνήματα σε υπηρεσίες και υπουργεία, αποδεικνύαμε τις τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις που θα έχουν τα έργα αυτά στο περιβάλλον, η εταιρεία επανέρχονταν με τροποποιημένες μελέτες. Εκεί φτάνοντας ο κόμπος πλέον στο χτένι, χρειάστηκαν και πολύ δυναμικές κινητοποιήσεις των κατοίκων κάνοντας ξεκάθαρο πλέον σε όλους, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχτούμε καμιά άλλη επέμβαση στα ποτάμια μας.
Τελικά έφτασε το 2014 όταν η ΡΑΕ απέσυρε οριστικά τις δύο αυτές άδειες παραγωγής. Όσο για την τρίτη άδεια παραγωγής δεν προχώρησε καθόλου, αφού το έργο ήταν συνεχόμενο στο ίδιο ποτάμι και δεν είχε το επιτρεπτό όριο των 1.000 μέτρων από το ανάντη υδροηλεκτρικό που λειτουργεί σήμερα.
Και κει που πιστέψαμε ότι είχαμε πια ξεμπερδέψει έρχεται ο νέος «περιβαλλοντοκτόνος» νόμος Χατζηδάκη 4685/2020, που ψηφίστηκε πέρσι το Μάιο εν μέσω καραντίνας για να μην υπάρχουν αντιδράσεις, να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, καταργώντας κάθε καθεστώς περιβαλλοντικής προστασίας, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων από περιβαλλοντικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα. Απόρροια αυτού του νόμου χιλιάδες αιτήσεις στη ΡΑΕ για τεράστια αιολικά, μικρά υδροηλεκτρικά, φωτοβολταϊκά. Αν ανατρέξει κανείς στο γεωπληροφοριακό χάρτη της ΡΑΕ θα δει ότι δεν υπάρχει βουνοκορφή χωρίς κάποιο αιολικό και ποτάμι και ρέμα χωρίς υδροηλεκτρικό.
Δυστυχώς τα Θεοδώριανα μπλέκουν ξανά σε καινούργιες περιπέτειες. Ήδη Η ΡΑΕ, ανάμεσα στις εκατοντάδες άδειες που εκδίδει σωρηδόν κάθε μήνα, εξέδωσε και την υπ’αριθμ: 3639 βεβαίωση παραγωγού για μικρό υδροηλεκτρικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εγκατεστημένης ισχύος 2,99 MW στη θέση ΡΕΜΑ ΜΟΥΖΑΚΙ, της Δημοτικής Ενότητας ΘΕΟΔΩΡΙΑΝΩΝ, του Δήμου ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ, της εταιρείας με την επωνυμία « BR ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ» και δ.τ. «ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΠΕ». Για το έργο αυτό στις 18 Ιανουαρίου 2020 με έγγραφο προς τη ΡΑΕ, όχι μόνο ο σύλλογός μας, αλλά όλοι οι φορείς και σύλλογοι των Θεοδωριάνων, καταθέσαμε με έγγραφο τις αντιρρήσεις μας. Οι αντιρρήσεις αυτές απορρίφθηκαν από τη ΡΑΕ με το σκεπτικό ότι αφορούν αποκλειστικά περιβαλλοντικούς όρους, που θα εξεταστούν στα επόμενα στάδια αδειοδότησης.
Σαν να μην έφτανε αυτό τον περασμένο Φεβρουάριο κατατέθηκε και δεύτερη αίτηση (Γ-012534 09/02/2021 ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΑΝΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΑΡΤΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ ΘΕΟΔΩΡΙΑΝΩΝ ρέμα Γκούρα 1,6 ΜΥΗΕ) για μικρό υδροηλεκτρικό στον ποταμό Γκούρα. Στην ουσία πρόκειται για τα δύο υδροηλεκτρικά που καταφέραμε να ακυρώσουμε μετά τον πολυετή αγώνα μας οι φορείς και οι κάτοικοι του χωριού των οποίων η ίδια η ΡΑΕ τις είχε ανακαλέσει το το 2014 για να τις δώσει ξανά σήμερα.
Η παρουσία μας όλα αυτά τα χρόνια στα Θεοδώριανα δεν αφορά μόνο τα υδροηλεκτρικά. Όποτε χρειάστηκε πήραμε σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις για όλα τα προβλήματα του χωριού. Στραφήκαμε στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου του χωριού μας. Με προσωπική εργασία ανακαλύψαμε και αναδείξαμε ένα κρυφό παράδεισο, το ρέμα «Μάρκς», που αποτελεί σήμερα από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στα Τζουμέρκα. Καθαρίσαμε σηματοδοτήσαμε και καταγράψαμε ηλεκτρονικά τα μονοπάτια του χωριού ακόμα και αυτό που φτάνει στην ψηλότερη κορυφή στο Καταφίδι, πράγμα καθόλου εύκολο. Εδώ και χρόνια έχουμε τον δικό μας ιστότοπο (www.theodoriana.com) ανανεωμένο και πάντα ενημερωμένο με μεγάλη επισκεψιμότητα.
Είσαι δημότης των Θεοδωριάνων. Πώς αισθάνεσαι από το γεγονός ότι λαμβάνονται αποφάσεις για ενεργειακά έργα στην περιοχή χωρίς να έχει κανείς ζητήσει την άποψή σας;
Αγανάκτηση και θυμό. ‘Όχι μόνο γιατί μπλέκουμε στην ίδια περιπέτεια μετά από τόσα χρόνια, αλλά κυρίως, γιατί στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης βλέπω την ευκολία με την οποία δίνονται κατά εκατοντάδες οι άδειες για μικρά υδροηλεκτρικά και αιολικά σχεδόν σε όλα τα βουνά και ποτάμια της χώρας, όχι μόνο χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών, αλλά χωρίς κανένα σχεδιασμό, με αυταρχισμό και αδειοδοτικές διαδικασίες εξπρές, σε περιοχές NATURA, σε Εθνικά Πάρκα, ακόμα και σε περιοχές που τύγχαναν στο παρελθόν απόλυτης περιβαλλοντικής προστασίας, αφήνοντάς τες κυριολεκτικά βορά σε κερδοσκόπους και τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα.
Βλέπουμε ότι αδειοδοτούνται δυο υδροηλεκτρικά φράγματα στα Θεοδώριανα. Οι υπεύθυνοι λένε ότι δεν πρόκειται να επηρεάσουν τη ζωή των κατοίκων, ούτε να πλήξουν την ομορφιά του τοπίου. Ποια είναι η άποψή σας;
Η κατάσταση δυστυχώς είναι δραματική όχι μόνο στα Θεοδώριανα αλλά και σε όλη την περιοχή των Τζουμέρκων. Στα Τζουμέρκα έχουν κατατεθεί μέχρι τώρα 25(!) νέες αιτήσεις για μικρά υδροηλεκτρικά από τις οποίες κάποια έχουν πάρει και άδεια παραγωγού και 6 άδειες παραγωγού για αιολικά. Ήδη λειτουργούν στα Τζουμέρκα 4 μικρά υδροηλεκτρικά και ακόμη η ΡΑΕ δεν έχει απορρίψει οριστικά την άδεια παραγωγής για μεγάλο αιολικό στη θέση Περδικόβρυση – Ξέρακας στα σύνορα Θεοδωριάνων- Αθαμανίου- Καψάλων και την αίτηση για ένα τεράστιο αιολικό κορυφογραμμή των Τζουμέρκων από τα «Τρία σύνορα» στο «Καταφίδι», την ψηλότερη κορυφή των Τζουμέρκων, μέχρι το «Αυτί» και τον αυχένα τον Μελισσουργιώτικο.
Όσο αφορά τα Θεοδώριανα. Από το 2004 λειτουργεί ένα μικρό υδροηλεκτρικό 4MW, του οποίου δεν πετύχαμε την ακύρωσή του. Τα έργα αυτά λέγονται μικρά για την ποσότητα της ενέργειας που παράγουν και όχι για τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και σαφώς δεν είναι σαν τους παλιούς νερόμυλους που κάποιοι σκόπιμα διαδίδουν. Κάθε τέτοιο έργο, προϋποθέτει την κατασκευή φράγματος από μπετό τουλάχιστον δύο μέτρων στη δική μας περίπτωση το φράγμα από 3 μέτρα στη μελέτη έγινε 7(!)μέτρα κατά την κατασκευή. Στη συνέχεια υπάρχει εκτροπή του ποταμού, από την κοίτη του για αρκετά χιλιόμετρα μέχρι το σταθμό παραγωγής, είτε με σήραγγα είτε μέσα σε αγωγούς. Στη δική μας περίπτωση στο έργο που λειτουργεί στο χωριό μας η εκτροπή γίνεται με σήραγγα μήκους ενός χιλιομέτρου. Για τους αγωγούς χρειάζεται η διάνοιξη δρόμων και επεμβάσεις μέσα σε δασικές εκτάσεις. Οι παραποτάμιοι αυτοί δρόμοι καταλαμβάνουν και καταστρέφουν παραποτάμια οικοσυστήματα. Το φυσικό τοπίο της περιοχής κατασκευής των έργων υποβαθμίζεται αισθητικά και δεν παρουσιάζει πλέον κανένα τουριστικό ενδιαφέρον και καθίσταται απαγορευτικό για κάθε οικοτουριστική δραστηριότητα σε αυτό, θέτοντας σε κίνδυνο την ιχθυοπανίδα. Σε περίπτωση ύπαρξης ιχθυοπανίδας προβλέπεται η οικολογική παροχή (το όριο είναι 20 εκατοστών στο βαθύτερο σημείο της κοίτης του ποταμού). Το ζητούμενο όμως είναι άλλο. Με ποιο τρόπο θα εξασφαλίζεται αυτή, μιας και οι εταιρείες ενδιαφέρονται πρωτίστως για τα κέρδη, άρα θέλουν το έργο να δουλεύει και με μεγαλύτερη ποσότητα νερού και μεγαλύτερο διάστημα. Όλα επαφίενται στην καλή θέληση του ιδιοκτήτη επενδυτή.
Για να έρθω πάλι στο δικό μας υδροηλεκτρικό που λειτουργεί από το 2004 στο χωριό μας. Οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και η Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων, που ήταν υποχρεωμένη να τηρήσει η κατασκευάστρια εταιρεία ( ΜΗΧΑΝΙΚΗ) και οι κρατικοί μηχανισμοί να ελέγχουν, έγιναν κουρελόχαρτα. Συγκεκριμένα το ύψος του φράγματος από τρία μέτρα στη μελέτη, έγινε εφτά μέτρα κατά τη κατασκευή. Μετά από σωρεία καταγγελιών μας και ύστερα από δυο τρία χρόνια λειτουργίας του έγινε τροποποίηση της Μελέτης και λύθηκε το ζήτημα. Αντί να βάλουν μπουλντόζες να γκρεμίσουν το φράγμα και να στείλουν την εταιρεία από κει που ήρθε, το φράγμα έγινε νομότυπα πλέον 7 μέτρα και επιβλήθηκε και κάποιο μικρό πρόστιμο. Οι αντιδράσεις μας: Επερωτήσεις στη Βουλή, καταγγελίες σε υπουργεία, σε αρμόδιες υπηρεσίες, σε επιθεωρητές περιβάλλοντος. Οι περισσότεροι «νίπταν τας χείρας τους». Το φράγμα έκτρωμα των εφτά μέτρων, το στέρεμα του ποταμιού για πολύ μεγάλα διαστήματα και ο λάθος ιχθυόδρομος, έχουν σήμερα σαν αποτέλεσμα την σχεδόν ολοκληρωτική εξαφάνιση της άγριας πέστροφας και της βίδρας από τα ποτάμια μας. Ένα καταπληκτικό φαράγγι υποβαθμίστηκε αισθητικά και έχασε κάθε τουριστική αξία .Το εργοστάσιο το 2010 πουλήθηκε σε άλλη εταιρεία..
Έρχομαι τώρα σε μια άλλη μεγάλη απάτη, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Και στο χωριό μας όταν ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια, οι υποστηρικτές των έργων μιλούσαν για δεκάδες μόνιμες θέσεις εργασίας, για εκατομμύρια που θα ρέουν κάθε χρόνο στα ταμεία της κοινότητας. Η κατασκευή τους θα έβγαζε το χωριό από το μαρασμό, θα ερχόταν επιτέλους η ανάπτυξη. ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια. Στο ΜΥΗΕ στο χωριό μας η μόνη θέση εργασίας που υπάρχει, είναι αυτή του φύλακα. Όσο για την τουριστική ανάπτυξη θα πρέπει να είναι τουλάχιστον αδαής κάποιος να πιστεύει ότι θα ξεκινήσουν επισκέπτες να έρθουν στα Τζουμέρκα και στα Θεοδώριανα, να δουν τα φράγματα – εκτρώματα, τα σωληνωμένα ποτάμια, πανέμορφα φαράγγια και δάση, ξεκοιλιασμένα από τις μπουλντόζες. Αντίθετα ο λόγος που θα επισκεφτεί κάποιος τέτοια ορεινά χωριά, είναι ακριβώς για να χαρεί τα ποτάμια και τα νερά τους, να περπατήσει στα βουνά και να απολαύσει τις φυσικές ομορφιές.
Για τα οικονομικά οφέλη τώρα. Σύμφωνα με το Ν. 3851/2010 ποσό που ανέρχεται στο 3% επί της τιμής πώλησης της ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ παρακρατείται από το ΛΑΓΗΕ, εταιρεία υπό τον κρατικό έλεγχο, και αποδίδεται ως εξής: ποσοστό 1,7% αποδίδεται στους Δήμους στα όρια των οποίων είναι εγκατεστημένα έργα ΑΠΕ με σκοπό το 80% αυτού του ποσού να δίνεται για έργα στην τοπική κοινότητα που είναι εγκατεστημένο το έργο, 0,3% αποδίδεται στο Πράσινο Ταμείο και το 1% αποδίδεται στους κατοίκους των περιοχών, δημοτικών ή κοινοτικών διαμερισμάτων, στις οποίες είναι εγκατεστημένα τέτοια έργα, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Να τονίσω εδώ ότι για τη μη απόδοση του 1% στους κατοίκους, ο σύλλογός μας απέστειλε παλιότερα σχετικό εξώδικο στο ΛΑΓΗΕ, από τον οποίο δεν λάβαμε ποτέ απάντηση.
Από το 2004 μέχρι σήμερα που λειτουργεί το ΜΥΗ, τα ποσά που πιστώθηκαν εφάπαξ στα τιμολόγια της ΔΕΗ των κατοίκων ήταν μόνο τα αναδρομικά της τετραετίας 2014-18 και στην καλύτερη περίπτωση έφτασαν τα 40 ευρώ(!) για κάθε ενεργό νοικοκυριό. Αυτά ήταν τα εκατομμύρια που θα έρρεαν. Όσο για το 1,7 % που έπρεπε ο Δήμος να το διαθέτει για έργα στην τοπική κοινότητα Θεοδωριάνων, μόλις πέρσι δόθηκε ένα μικρό ποσό και έγινε μια ασφαλτόστρωση μέσα στο χωριό
Απ’ ότι γνωρίζουμε έχετε ανοίξει και μέτωπο με τις ανεμογεννήτριες στην περιοχή, ποια είναι τα σχέδια και πως σκέφτεστε να αντιδράσετε;
Όπως ανέφερα και παραπάνω υπάρχει ακόμα στη ΡΑΕ μια άδεια παραγωγής της εταιρείας Αιολική Ανάπτυξη για μεγάλο αιολικό στην κορυφογραμμή Περδικόβρυση- Ξέρακας- Σταυρός Θεοδωριάνων στα σύνορα Θεοδωριάνων, Αθαμανίου, Καψάλων, Τετρακώμου. Συνάντησε όμως στο παρελθόν σφοδρές αντιδράσεις από τους συνεταιρισμούς Αθαμανίου, Καψάλων και Τετρακώμου, αφού η μεγαλύτερη έκταση ανήκει σε αυτούς και εγκατέλειψε τα σχέδιά της. Ταυτόχρονα υπήρξε και αίτηση της εταιρείας ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ για ένα τεράστιο αιολικό στην κορυφογραμμή των Τζουμέρκων. Τοποθετήθηκε ο ανεμολογικός ιστός μέτρησης, αλλά δεν προχώρησε, γιατί η περιοχή ανήκει στη ζώνη 2 του Εθνικού Πάρκου Τζουμέρκων στην οποία δεν επιτρέπονται αιολικά και υδροηλεκτρικά. Αν και υπήρχε αυτή η απαγόρευση για μεγάλο χρονικό διάστημα η ΡΑΕ είχε στο γεωπληροφοριακό χάρτη της αναρτημένο κανονικά το αιολικό πάρκο. Χρειάστηκε να στείλουμε σχετικά έγγραφα για να το κατεβάσει. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι με το νέο περιβαλλοντικό νόμο βρίσκονται στον αέρα και οι φορείς διαχείρισης των Εθνικών Πάρκων και δεν ξέρουμε αν θα συνεχίσουν να υφίστανται, οπότε ανά πάσα στιγμή μπορούν να αρθούν οι περιβαλλοντικές απαγορεύσεις για έργα ΑΠΕ στις ζώνες 1 και 2.
Να κάνουμε λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου: οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας δεν είναι στην πραγματικότητα για να προστατεύσουν το περιβάλλον; Για ποιο λόγο υπάρχει τέτοια αντίδραση;
Τα αιολικά πάρκα και τα μικρά υδροηλεκτρικά έχουν καταφέρει να διχάσουν την κοινωνία. Όσο το επενδυτικό «κύμα» για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) μεγαλώνει, τόσο και πληθαίνουν οι «γωνιές» της Ελλάδας όπου δίνονται «μάχες» από κατοίκους και φορείς ενάντια στη λεηλασία του φυσικού πλούτου της περιοχής τους.
Στο σημείο αυτό θα επικαλεστώ στοιχεία πρόσφατης έρευνας που χρηματοδότησε το ίδιο το υπουργείο Περιβάλλοντος και εκπονήθηκε από μια ερευνητική ομάδα δύο βιολόγων και δύο μηχανικών, με επικεφαλής το Τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών (ΒΕΤ) του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Οι ερευνητές κρούουν με σαφή τρόπο τον κώδωνα του κινδύνου για πολύ σοβαρές και πιθανόν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στα οικοσυστήματα από την αλματώδη αύξηση των εγκρίσεων έργων ΑΠΕ στην Ελλάδα, ενώ τα συμπεράσματά τους τα έχουν υποβάλει ήδη στο υπουργείο Περιβάλλοντος και στον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Περιληπτικά οι μελετητές αναφέρουν πως για την εγκατάσταση ΑΠΕ απαιτούνται μεγάλες εκτάσεις γης και θεωρούν καταστροφικό τη διάνοιξη δρόμων σε φυσικά οικοσυστήματα, τη στιγμή που επίσης οι μεγάλες, αδιάσπαστες εκτάσεις γης είναι βασικό προαπαιτούμενο και για την προστασία των ειδών και την επίτευξη των στόχων διατήρησης της βιοποικιλότητας.
Ειδικά για τις περιοχές του δικτύου Natura τονίζεται πως αν εγκριθούν όλες οι επενδυτικές προτάσεις, η ισχύς θα αυξηθεί κατά 17,5 φορές, με 565 επιπλέον σταθμούς.
Αν κατασκευαστούν και λειτουργήσουν όλα τα αιολικά πάρκα που έχουν αιτηθεί άδεια, τότε η Ελλάδα θα ξεπεράσει το δεσμευτικό στόχο της έναντι της ΕΕ κατά έξι φορές!
Η μελέτη προτείνει χερσαίες ζώνες αποκλεισμού των ΑΠΕ σε ποσοστό 58,6% της χώρας και σε περιοχές Natura. Το ερώτημα είναι θα εισακουστούν από το αρμόδιο υπουργείο ή θα συνεχιστεί η ασύδοτη αδειοδότηση ΑΠΕ παντού και χωρίς περιορισμούς. Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο.
Όσο αφορά την Ήπειρο και τα Τζουμέρκα. Στο ιδιαίτερα ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα του φυσικού περιβάλλοντος θα πρέπει να προστεθεί και η πολιτισμική φυσιογνωμία της περιοχής. Οι δήμαρχοι και ο Περιφερειάρχης πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να βάλουν ένα φραγμό. Όχι μόνο να αντιδρούν όταν η καταστροφή φτάνει στο δικό τους χωριό. Το Περιφερειακό Συμβούλιο γνωμοδότησε αρνητικά για επένδυση Αιολικού Σταθμού Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) στην περιοχή Μετσόβου. Όμως είχε προηγηθεί η θηριώδης επέμβαση στον Κασιδιάρη, στη Νότια Πίνδο και έρχεται το Σούλι και η Κρανιά με αντίστοιχες επεμβάσεις. Καμία απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου για αυτά. Δημιουργεί επιπλέον ερωτηματικά η πρόταση του κ. Περιφερειάρχη για απόρριψη εγκατάστασης ΑΠΕ πάνω από τα 1400 μ. Το ύψος καθορίζει την εγκατάσταση και όχι συνολικά οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις;
Προβλέπεται «θερμό» επομένως το καλοκαίρι στα Θεοδώριανα;
Ποτέ κανένα καλοκαίρι δεν πρόκειται να είναι θερμό στα Θεοδώριανα, γιατί τα ποτάμια και τα νερά τους θα κυλάνε για πάντα ελεύθερα χαρίζοντάς μας τη δροσιά τους, κάνοντας το χωριό μας μοναδικό σε όλη την Ελλάδα. Ωστόσο στην ουσία της ερώτησης. Ναι σίγουρα τον Αύγουστο που θα ανέβουν και οι χωριανοί στο χωριό στο καθιερωμένο αντάμωμα του Δεκαπενταύγουστου, θα διοργανώσουμε μια σύσκεψη των φορέων του χωριού και μια ανοιχτή συνέλευση κατοίκων στην πλατεία για ενημέρωση και τον σχεδιασμό δράσης μας.
Τι υποστήριξη ή ανταπόκριση έχετε από τα θεσμικά όργανα; Από το κράτος ή την αυτοδιοίκηση; Υπάρχει συμπόρευση ή κάνετε έναν αγώνα μόνοι σας;
Από το κράτος καμία. Είναι πλέον πολιτική απόφαση μετά την ψήφιση του περιβαλλοντικού νόμου (4685/2020) να μην μείνει ούτε μία βουνοκορφή χωρίς αιολικά και κανένα ρέμα και ποτάμι χωρίς υδροηλεκτρικό, με την κατάσταση να έχει γίνει πλέον εφιαλτική για το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες. Όσο για το Δήμο και την Περιφέρεια θα δούμε όταν θα φτάσουν σε αυτούς, αν δεν καταφέρουμε πριν να μπλοκάρουμε νομικά τη διαδικασία αδειοδότησης, οι φάκελοι των έργων για γνωμοδότηση. Πάντως ο σημερινός δήμαρχος Κεντρικών Τζουμέρκων ήταν υπέρμαχος αυτών των έργων.
Σε περίπτωση που δεν υπάρξει αποτέλεσμα και οι διαμαρτυρίες σας δεν τύχουν «ευήκοων ώτων» ποια είναι τα επόμενα βήματα;
Το δρόμο του αγώνα τόσα χρόνια τον έχουμε μάθει πολύ καλά. Δεν θα σταθούμε μόνο στις διαμαρτυρίες. Ήδη έχουμε δρομολογήσει τις πρώτες νομικές ενέργειες και θα είμαστε δυναμικά παρόντες με τα επιχειρήματά μας σε όλη τη διαδικασία αδειοδότησης . Είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τον αγώνα μέχρι τέλους ακόμα και αν χρειαστεί να προσφύγουμε ξανά στο ΣτΕ.
Να ξέρουν οι επίδοξοι επενδυτές ότι θα βρουν απέναντί τους όλους τους φορείς και συλλόγους των Θεοδωριάνων και όλους τους χωριανούς ενωμένους και αποφασισμένους να μην επιτρέψουν σε κανέναν και για τίποτα τη λεηλασία του φυσικού πλούτου του χωριού τους.
