Το τσουνάμι της εβδομάδας που μας πέρασε, κυριολεκτικά μας πήρε και μας σήκωσε. Δεν ξέρω αν είναι έκτακτο καιρικό φαινόμενο ή θα το συνηθίσουμε και αυτό σε βάθος του χρόνου, γιατί τέτοια ακραία φαινόμενα, στα οποία να μην μένει τίποτε όρθιο και να έχουμε και πνιγμούς στην λιμνοθάλασσα του Αμβρακικού, Αυγουστιάτικα, αν μη τι άλλο είναι πρωτόγνωρα…
Οι Δήμοι όλοι σήκωσαν τα χέρια ψηλά… Όλοι κήρυξαν τα όριά τους σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ιδίως οι ορεινοί Δήμοι, τι να πρωτοκάνουν, που να πρωτοπάνε, ποιον να πρωτοεξυπηρετήσουν. Ροζίνα, Χασιάκος και Μίγδος θα βρέθηκαν ένα στάδιο πριν την απόγνωση…
Κάθε στενό και καταστροφή, κάθε σπίτι και πρόβλημα, κάθε συνοικισμός χωρίς νερό, ρεύμα, πρόσβαση. Με τι πόρους αυτοί οι Δήμοι θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις; Εδώ τσίμα – τσίμα τα φέρνουν βόλτα για να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά, πως θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα προβλήματα όλων των πολιτών τους;
Σκεφτείτε το Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη… Από το Κλειστό, μέχρι και τις Πηγές. Από την Καστανιά μέχρι τη χελώνα… Τι και πως να πρωτοπρολάβουν οι φορείς να καθαρίσουν, να επέμβουν και να αντιμετωπίσουν καταστάσεις;
Ήρθε και λίγο και η εβδομάδα με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων εισαγωγών και αναθαρρύσαμε κάπως από την ενέργεια των γονιών εκείνων, που τα παιδιά τους πέρασαν στις σχολές της επιλογής τους. Πόση χαρά έδωσε σε μια κοινωνία, όπως της Άρτας, που θέλει να βλέπει τα βλαστάρια της να προοδεύουν και να πηγαίνουν μπροστά…
(Υποσυνείδητα, μια ελπίδα ότι μπορεί να μας τραβήξουν κι εμάς μακρυά, για ένα καλύτερο μέλλον).
Μετά άρχισαν και οι συγκρατημένοι βρηχυθμοί για τα έξοδα: τα ενοίκια πήγαν στα ύψη, τα παιδιά θέλουν προίκα φοιτητική για να σπουδάσουν, τα κρεββάτια τους, τα γραφεία τους, τους λογαριασμούς τους. Μια πικρή γλύκα για τους γονείς που φεύγουν αυτό το Σαββατοκύριακο για να βρουν σπίτια για τους κανακάρηδες τους, με την σκέψη και τους υπολογισμούς στο μυαλό για το πως θα τα βγάλουν πέρα… Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι…
Κι ενώ ο ρυθμός των κρουσμάτων του κορωνοϊού βαίνει αυξανόμενος, οι περισσότεροι κοιτάμε ότι βαίνει αυξανόμενη και η τιμή της βενζίνης και όλο και λιγότερα περισσεύουν στο πορτοφόλι στο τέλος της εβδομάδας.
Αυτό ας το δουν και λίγο οι της κυβέρνησης, γιατί μπορεί τα γκάλοπ να ρίχνουν τα ποσοστά του Μητσοτάκη, μόλις κατά 2% σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση, αλλά η πτώση οφείλεται στην κακοδιαχείριση των πυρκαγιών εκ μέρους του κρατικού τομέα.
Δεν μπήκε ακόμη στο ζύγι η παράμετρος της ακρίβειας, γιατί να το ξέρουμε όλοι μας, ο Έλληνας εκεί πάντοτε παίζει το μεγάλο παιχνίδι. Δεν μας απασχολεί και ιδιαίτερα αν καεί το σπίτι του γείτονα (ή αν ψοφήσει η κατσίκα του), αλλά αν δεν έχουμε στην τσέπη τα ελάχιστα για τα καθημερινά μας, εκεί γινόμαστε ζώα και μάλιστα πολιτικά (κατά τον Αριστοτέλη δηλαδή).