Καλή εβδομάδα φίλες και φίλοι,
Στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης
Η εβδομάδα της Διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης, είναι πάντοτε ορόσημο για την πολιτική ηγεσία αυτής της χώρας και κυρίως για την οικονομία, καθώς θα μπορούμε να δούμε το καραβάκι που λέγεται «Ελλάς»με ποιον χάρτη θα σαλπάρει και με ποια πυξίδα θα κινηθεί.
Πολλοί είναι και οι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες που χωρίς τον φόβο του κορωνοϊού έσπευσαν να επισκεφθούν την Θεσσαλονίκη, είτε συμμετέχοντας σε κάποιο περίπτερο, είτε προκειμένου να ενημερωθούν για την ελληνική και διεθνή οικονομία και κυρίως για επαναπροσδιορίσουν τις πολιτικές – κομματικές τους θέσεις, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις των κομμάτων, των οποίων οι επικεφαλής έκαναν τις πολιτικές τους τοποθετήσεις.
Την ώρα που η στήλη αυτή γράφεται, δεν έχουν γίνει ακόμη οι πολιτικές ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων, ιδίως του πρωθυπουργού και του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως από τις «διαρροές» στον τύπο και τα λοιπά ΜΜΕ, είναι πασιφανές ότι η ακρίβεια στην εποχή της οικονομικής – υγειονομικής κρίσης του covid-19 είναι εκείνη που μονοπωλεί το ενδιαφέρον.
Η ακρίβεια πλέον δεν είναι μια αόριστη, νεφελώδης και αναμενόμενη αίσθηση, είναι μια πραγματικότητα την οποία μπορούμε και αντιλαμβανόμαστε στο πιο ευαίσθητο σημείο της ανθρώπινης φύσης… στο πορτοφόλι μας.
Ακόμη και στην Άρτα, που και στην περίοδο της κατοχής δεν γνώρισε φτώχεια, έρχονται τα μηνύματα από τους ναούς του καταναλωτισμού, τα ταμεία των σούπερ μάρκετ, με πολλαπλασιαστικές συνέπειες σε όλα τα είδη της αγοράς: την εστίαση, το εμπόριο, τις υπηρεσίες.
Βέβαια ιστορικά οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης και της Διεθνούς Έκθεσης, ήταν σε μεγάλο βαθμό ασκήσεις επί χάρτου και δεν μπόρεσαν να έχουν καμία εφαρμογή στην οικονομική πραγματικότητα του Έλληνα. Όμως ακόμη και έτσι, είναι ένα τοπόσημο, ένας χάρτης, που μπορεί να χρησιμοποιείται κατά καιρούς για να κάνουμε την κριτική μας ή την συγκριτική μας τοποθέτηση.
Κορυφαίες για την μη εφαρμογή τους είναι πολλές εξαγγελίες στην ΔΕΘ, και δεν θα επιμείνουμε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί με τον τρόπο αυτόν είναι αλήθεια ότι πρόκειται να είμαστε μονομερείς
Να σημειώσουμε έτσι για την ιστορία και πως παλιότερα σε συνέντευξη τύπου στην ΔΕΘ, την οποία παρακολουθούσαμε ζωντανά από το καλό μπαρ ΝΟΥΦΑΡΟ στην οδό Σπύρου Λάμπρου, το έτος 1999 ο Κώστας Σημίτης είχε αναφέρει ««Ο τζίρος του Χρηματιστηρίου θα είναι υψηλός και θα αποδώσει αυτά τα οποία έχουμε σχεδιάσει» με αποτέλεσμα, να ξεχυθούν στον δρόμο με τα κινητά εκείνοι οι επενδυτές του χρηματιστηρίου και να δίνουν χρηματιστηριακές εντολές «πούλα – πούλα» ή «πάρε – πάρε» με αποτέλεσμα να γίνει το θαύμα του χρηματιστηρίου (και η μετέπειτα φούσκα που έσκασε και το «ας πρόσεχαν» του Κώστα Σημίτη).
Στην ΔΕΘ επίσης, το 2008 ενώ η παγκόσμια οικονομία κατέρρεε από το σκάνδαλο της Lehman Brothers o τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, μιλούσε για οχυρωμένη εθνική οικονομία που ξεπέρασε την κρίση και ένα χρόνο μετά το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αναφέρει το «λεφτά υπάρχουν», που έγινε το σύνθημα της εκλογικής του νίκης…
Από κεί και πέρα, η πορεία γνωστή… Δώδεκα χρόνια μετά ακούμε μόνο ευχολόγια και μέτρα… Το 2014, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για πολλούς ήταν το μήνυμα της ελπίδας, άλλο αν στην συνέχεια είχε την τύχη του …μετρό της Θεσσαλονίκης.
Απλώς δεν υπήρξε!
Το κουδούνι δεν χτυπάει μόνο για τα παιδιά
Χτύπησε και το κουδούνι για τους μικρούς και μεγάλους μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πετάρισε και η καρδούλα των γονέων, που αισθάνονται υπερήφανοι, που μπόρεσαν ένα ακόμη έτος να τα βγάλουν πέρα και να μεγαλώσουν τα βλαστάρια τους και ξεκινάει ακόμη ένας μαραθώνιος για να περάσει ένα ακόμη σχολικό έτος με αγώνες, πίστη και κυρίως στερήσεις για την πρόοδο των παιδιών τους.
Στην ίνδικτο του νέου έτους, συμμετέχουν με την ίδια αγωνία, μια ολόκληρη οικονομία, εμπορική και υπηρεσιών: βιβλιοπωλεία, εστίαση, ρουχισμός, αθλητισμός, φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών, μεταφορείς, βενζινοπώλες, εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι στην δημιουργική απασχόληση.
Περαιτέρω, για πολλούς γονείς είναι η ώρα να αφιερωθούν περισσότερο στην εργασία τους, καθώς η περσινή χρονιά με τους περιορισμούς του covid-19 είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί το σπίτι ένας χώρος κατοικίας, σχολείου, φροντιστηρίου, κέντρου ξένων γλωσσών, παιχνιδιού, διαβάσματος, με την υποχρεωτική επίβλεψη των γονέων, που σε μεγάλο βαθμό είχαν τον ρόλο της τεχνολογικής υποστήριξης των παιδιών τους, που έπρεπε να λειτουργήσουν με την χρήση των νέων τεχνολογιών.
Όλοι λοιπόν με την ετοιμότητα, μιας νέας αρχής, προσπαθούν να ανταποκριθούν στη νέα πραγματικότητα και την οιωνεί κανονικότητα.
Το κουδούνι λοιπόν δεν χτυπάει μόνο για τα βλαστάρια μας, αλλά είναι το γενικό πρόσταγμα για την επανέναρξη της οικονομίας, με την ελπίδα και την αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς τους περιορισμούς που σε μεγάλο βαθμό μας κούρασαν.
Ας ελπίσουμε όλοι μας να μην διαψευστούμε από την κατάσταση αυτή και να μην υπάρξουν περαιτέρω προβλήματα, τα οποία θα μας κρατήσουν πίσω…
Το κουδούνι τελικά χτυπάει για όλους…
