Το σημείωμα αυτό θα είναι όσο το δυνατόν πιο επίκαιρο και διαχρονικό ελπίζουμε για το νέο έτος που έρχεται.
Η χρονιά που περάσαμε, ως συνέχεια του έτους 2020 ήταν ένα έτος μεγάλων αλλαγών, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επηρέασαν και την δική μας περιοχή.
Αλλαγές όχι μόνο στον τρόπο που λειτουργούμε, αλλά είχαν και μια σημαντική επίδραση ακόμη και στον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας.
Από την εφημερίδα αυτή, αποφύγαμε να καταγράψουμε την υγειονομική επιδημία, ως αριθμούς και στατιστικά, γιατί αξιολογήσαμε ότι δεν έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον για την κοινωνία μας, τόσο η αριθμητική καταγραφή, όσο η επίδραση στην κοινωνία και την οικονομία μας.
Δεν το πράξαμε από αδιαφορία, αλλά επειδή έχουμε την απόλυτη επίγνωση, ότι τέτοιου είδους πληροφορίες, μπορεί εύκολα να εξεύρει ο κάθε ενδιαφερόμενος, τόσο από άλλα έντυπα, όσο και από αναρτήσεις στα Social Media.
Όμως η απλή αναφορά σε νούμερα, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα στον μέσο πολίτη (όπως και στους πλέον εξειδικευμένους με την στατιστική επιστήμη), να αξιολογηθούν σωστά, μπορούν να δημιουργήσουν μόνο φόβο, τρόμο και προκατάληψη.
Επίσης μέσα από τις στήλες της εφημερίδας μας, αν και είμαστε αναφανδόν υπέρμαχοι της επιστήμης και των εμβολιασμών, να καταφύγουμε σε κυνήγι μαγισσών κατά των ανθρώπων εκείνων, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν συμμερίζονται την ανάγκη την εμβολιασμού.
Οι προσωπικές πεποιθήσεις, έστω κι αν θεωρούμε ότι είναι λανθασμένες – ακόμη και επικίνδυνες- πρέπει να αντιμετωπίζονται με την στοιχειώδη ευγένεια και τον σεβασμό. Είμαστε υπέρμαχοι της αντίθετης άποψης, είμαστε υπέρμαχοι πάνω απ’όλα της ανεκτικότητας.
Γιατί τόσο πίσω από έναν υποστηρικτή του εμβολιασμού, όσο και πίσω από έναν αρνητή υπάρχει μια προσωπικότητα, ένας άνθρωπος με προβλήματα και προσδοκίες και τελευταίο κάστρο που θέλει να υπερασπιστεί είναι της προσωπικής του αξιοπρέπειας.
Τα χρόνια θα περάσουν και ίσως και η επιδημία να γίνει στο μέλλον μια παρένθεση στην ζωή μας. Μπορεί κατά την διάρκειά της να χάσαμε συγγενείς, φίλους και αγαπημένα πρόσωπα. Αλλά σε αυτήν την βαρβαρότητα της φύσης, μόνο ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, θα μας μείνει…
Σήμερα, ευρισκόμαστε κοντά σε ένα ακόμη κομβικό σημείο, όπου θα κληθεί η Πολιτεία να λάβει σκληρά μέτρα για τον περιορισμό της κυκλοφορίας των πολιτών. Ίσως να οδηγηθούμε σε ένα ακόμη lock down που θα έχει ως αποτέλεσμα, να παύσει η λειτουργία καταστημάτων, επιχειρήσεων και υπηρεσιών.
Σε αυτήν την κρίσιμη για την οικονομία και την κοινωνία μας περίσταση, πρέπει να αναλογιστούμε το πιο σημαντικό: ότι μπορεί να είμαστε απομονωμένοι στα σπίτια μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε οι κρίκοι μιας μεγάλης και αέναης αλυσίδας πολιτών, όπου ο ένας εξαρτάται από τον άλλον.
Να σκεφτόμαστε τον συμπολίτη μας, ακόμη κι αν είμαστε μόνοι μας. Να μην τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Οφείλουμε να στηρίξουμε τους ανθρώπους της γειτονιάς και της πόλης μας. Να τους εμπιστευτούμε τις δύσκολες αυτές ώρες, ώστε όλοι μαζί να απομακρύνουμε το καράβι από τα βράχια.
Στηρίξτε την τοπική οικονομία, την τοπική κοινωνία με αλληλεγγύη και με την επίγνωση ότι κάθε ευρώ που μένει στους δικούς μας ανθρώπους, είναι η εγγύηση ότι όταν τελειώσει αυτή η περιπέτεια δεν θα βρουμε «καμμένη γη» στην κοινωνία μας.
Μην ξυπνήσουμε σε καμμένη γη…
