Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2023, Πνευματικό Κέντρο Ι. Μητρόπολης Άρτας
Το μυθιστόρημα του Δημήτρη Βλαχοπάνου «από ήλιο και στάχτη», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «24 γράμματα», παρουσιάζουν την Τρίτη 21 Νοεμβρίου και ώρα 8. 00 μ. μ. στο Πνευματικό Κέντρο της Ι. Μητρόπολης Άρτας (Αϊ Γιάννης) το Λύκειο των Ελληνίδων Άρτας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Άρτας «Ο Μακρυγιάννης», η ΕΛΜΕ Άρτας, ο Όμιλος Μελέτης Ολοκαυτώματος Κομμένου (ΟΜΟΚ) και οι εκδόσεις «24 γράμματα».
Η Κλεοπάτρα Βασιλείου, Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Άρτας, θα συνομιλήσει με τον συγγραφέα. Η Ρένα Μανακανάτα, φιλόλογος και Γραμματέας του Λυκείου των Ελληνίδων, θα μιλήσει για τον συγγραφέα. Η Βαγγελιώ Μπρισένιου, Κοινωνιολόγος και διευθύντρια του 4ου Γενικού Λυκείου Άρτας, θα προσθέσει ένα σύντομο σχόλιο για το βιβλίο. Και η Κωνσταντινιά Δήμου, ηθοποιός και υπεύθυνη των εκδόσεων «Ιάκνις», θα αποδώσει κείμενα του βιβλίου.
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κατερίνα Ντάση.
Το βιβλίο «από ήλιο και στάχτη» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα με κυρίαρχο σημείο αναφοράς τον μεταπολεμικό κόσμο του ψυχρού πολέμου και τον αντίχτυπο που άφησαν πίσω τους οι σφαγές και τα ολοκαυτώματα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής 1941 – 1944. Βασικό στοιχείο της δράσης των ηρώων είναι το αίσθημα της ατομικής ευθύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και, ακόμη περισσότερο, σε καιρό πολέμου.
80 χρόνια μετά την ασύλληπτη καταρράκωση του ανθρώπινου πνεύματος στους μαρτυρικούς τόπους, όπως και το Κομμένο, όπου η αλόγιστη οργανωμένη βία της γερμανικής Βέρμαχτ ξεπέρασε κάθε όριο και αμαύρωσε τις σελίδες της ιστορίας με τα κτηνώδη εγκλήματα πολέμου, το λουτρό αίματος συνεχίζεται κάτω από νέες και διαφορετικές συνθήκες. Τα εγκλήματα κατά των αμάχων και των παιδιών εξακολουθούν να είναι τρομακτικά και να πλημμυρίζουν με πολλή θλίψη τις μέρες μας.
Τα ολοκαυτώματα της Ελλάδας και συνολικότερα οι αιματοβαμμένοι τόποι αποτελούν μια διαρκή και ασίγαστη υπόμνηση σε όσους έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους και νοιάζονται αληθινά για τον άνθρωπο και την αξιοπρέπειά του. Οι ανυπεράσπιστοι νεκροί της πολεμικής βαρβαρότητας ψιθυρίζουν μέσα μας πως η ανάγκη για έναν δίκαιο κόσμο δε συνιστά ένα συλλογικό μόνο αλλά και ένα ατομικό καθήκον. Η δολοφονία παιδιών καταγράφεται ως μια ανείπωτη τραγωδία. Και η σωτηρία παιδιών ως ένα ανυπέρβλητο μεγαλείο.
