Ιδιωτικά πανεπιστήμια; όχι, ευχαριστώ.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε σήμερα το σχέδιό της για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας. Πρόκειται για έναν διακηρυγμένο στόχο της Νέας Δημοκρατίας.
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Αφορούν τον βαθύ ιδεολογικό πυρήνα της ελληνικής Δεξιάς και εξυπηρετούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που βλέπουν μια ακόμα ευκαιρία κερδοσκοπίας.
Η Νέα Αριστερά θα δώσει τη μάχη, μέσα και έξω από τη Βουλή, για να μην περάσει το νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας και να ανοίξει μια σοβαρή, συντεταγμένη συζήτηση για αυτό που όντως χρειάζεται η χώρα μας: την αναγέννηση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Το «ελεύθερο πανεπιστήμιο» που επαγγέλλεται η κυβέρνηση είναι ένα ψέμα. Είναι ο δρόμος για τη δημιουργία αποφοίτων πολλαπλών ταχυτήτων και της υποβάθμισης των πανεπιστημίων της χώρας μας.
Για να το επιτύχει αυτό, στηρίζεται σε μια διασταλτική ερμηνεία του άρθρου 28 του Συντάγματος που καταστρατηγεί ευθέως το άρθρο 16. Δεν είναι όμως μόνο θέμα συνταγματικής τάξης.
Είναι ζήτημα βαθιά κοινωνικό και πολιτικό.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απαξιώνει συστηματικά τα πανεπιστήμια. Τα παρουσιάζει ως κέντρα ανομίας, αδιαφορεί για τα αιτήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας και έχει κάνει ελάχιστα για την επούλωση των πληγών της κρίσης: δεν έχει προχωρήσει στην κάλυψη των σημαντικών κενών στις θέσεις διδασκόντων, κατήργησε προγράμματα διδασκαλίας νέων διδακτόρων, δεν παρεμβαίνει στη φούσκα στις τιμές των ακινήτων που δεν επιτρέπει σε χιλιάδες φοιτητές να νοικιάσουν ένα σπίτι.
Αυτή τη στιγμή, η χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κινείται στο 2,8% του ΑΕΠ, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 5%. Σε ένα μελλοντικό τοπίο όπου ιδιωτικά και δημόσια πανεπιστήμια θα λειτουργούν συμπληρωματικά, ζητήματα δίκαιου ανταγωνισμού θα υποχρεώνουν την Πολιτεία να τα χρηματοδοτεί εξίσου με αποτέλεσμα αναπόφευκτα την περαιτέρω υποχρηματοδότηση των δεύτερων.
Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στρέφεται εναντίον του πυρήνα του δημοσίου πανεπιστημίου που έχει λειτουργήσει ως μηχανισμός ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας για τους αποφοίτους του.
Να το πούμε απλά: η μόρφωση για τη Νέα Δημοκρατία δεν είναι δικαίωμα. Είναι προνόμιο για εκείνους που μπορούν να την πληρώσουν. Με δεδομένη μάλιστα την οικτρή συνθήκη της φοιτητικής μέριμνας, και με το επιχείρημα ότι οι σπουδές στα περιφερειακά πανεπιστήμια κοστίζουν εξίσου όσο και τα ιδιωτικά, τα πρώτα θύματα αυτής της μεταρρύθμισης θα είναι τα περιφερειακά ιδρύματα που θα δουν τους φοιτητές και τις χρηματοδοτήσεις τους να συρρικνώνονται δραματικά.
Η χώρα σήμερα έχει ανάγκη από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να θέτει τα θεμέλια για τους μεγάλους τεχνολογικούς μετασχηματισμούς που έπονται, αλλαγές που απαιτούν στρατηγικό και μακρόπνοο σχεδιασμό τόσο από την Πολιτεία όσο και από την εκπαιδευτική κοινότητα.
Άρα, η τριτοβάθμια εκπαίδευση οφείλει να επενδύσει στην παροχή σφαιρικής γνώσης που θα συμβάλλει στην προτετοιμασία της χώρας για τις προκλήσεις που έρχονται. Γνώση που δεν πρόκειται να παρέχεται από ιδιωτικά ιδρύματα που θα κινούνται αποκλειστικά και μόνο στη βάση των της εφήμερης ανταπόκρισης της προσφοράς και της ζήτησης.
Μια τέτοια εξέλιξη, θα υπονομεύσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων και θα οδηγήσει σε ένα άναρχο εμπόριο ελπίδας όπου τα πτυχία θα αγοράζονται και θα πωλούνται από «ιδρύματα» αμφίβολης σοβαρότητας. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, πανεπιστήμια ισχυρά και εύρωστα, αναβαθμισμένα και εξωστρεφή, προσανατολισμένα στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Αυτά δεν μπορεί παρά να είναι τα δημόσια πανεπιστήμια. Και το πρώτο βήμα για αυτό είναι να ακουστεί η φωνή της ακαδημαϊκής κοινότητας, των φοιτητών και των φοιτητριών, που απαιτούν το αυτονόητο: χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, κάλυψη των κενών σε υποδομές και προσωπικό, πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα για τους αποφοίτους, αυτοτέλεια στη διοικητική τους λειτουργία.
Η Νέα Αριστερά καλεί σε μέτωπο ανυπακοής στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Να μην περάσει η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Να ηττηθεί ο ιδεολογικός πυρήνας της κυβέρνησης της Δεξιάς που σε κάθε πρόβλημα βλέπει ως λύση την ιδιωτικοποίηση και την κατεδάφιση των δημόσιων υποδομών.
Να γίνουν τα πανεπιστήμια μας ζωντανά κύτταρα σε μια νέα εποχή για το δικαίωμα όλων στη μόρφωση. Το πανεπιστήμιο του μέλλοντος δεν είναι η κερδοσκοπία. Είναι ο δημόσιος σχεδιασμός με κριτήριο της κοινωνικές ανάγκες. Για το δικαίωμα της ελληνικής κοινωνίας να βλέπει οι κόποι της να ανταμείβονται.
Για το δικαίωμα των νέων ανθρώπων σε ποιοτικές σπουδές με προοπτικές και όχι αδιέξοδα.
Το δικό μας ελεύθερο πανεπιστήμιο είναι το δημοκρατικό και δημόσιο πανεπιστήμιο!
