Γράφει ο Δημήτρης ΜΠΟΝΟΣ -αιθεροβάμων αριστερός
Πανελλήνια συγκίνηση στις μεγαλειώδης συγκεντρώσεις για τα Τέμπη. Κυρίαρχη κραυγή ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, χιλιάδες στους δρόμους, αποτέλεσμα μηδέν. Από το κράτος , τους πολιτικούς και τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς μόνο λόγια συμπόνοιας. Λόγια χωρίς νόημα κι άνευ ουσίας. Για όλους αυτούς που αναμένουν ελάχιστη δικαίωση που δεν μπορεί να είναι άλλη από την πραγματική τιμωρία των ενόχων σε όλα τα επίπεδα. Που ο λαός με την διαίσθηση του ήδη γνωρίζει ότι τελικά για μια ακόμα φορά δεν θα κουνηθεί φύλλο.
Η πάνδημη απαίτηση απόδοσης δικαιοσύνης απευθύνεται κυρίως προς την Εθνική αντιπροσωπεία της Βουλής των Ελλήνων και στους συμμετέχοντες σε αυτήν βουλευτές όλων των κομμάτων συμπολιτευσης και αντιπολιτευσης. Στόχος ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης των Υπουργών. Που με περιττή μαεστρία επαναδιατύπωσε ο μαέστρος πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Βενιζέλος, ¨τσιμεντάροντας¨ όσο υφίσταται ίδιος ο νόμος, την ασυλία τους.
Με αποτέλεσμα υπό τον μανδύα του, η πολιτική ευθύνη να θεωρείται πταίσμα η οποιαδήποτε εμπλοκή τους στα καταστροφικά αποτελέσματα που οδηγούν ενίοτε οι αποφάσεις τους.
Ουαι ουαι γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές.
Υπαλληλίσκοι του συστήματος. Συνήθως ωραίοι, ευσταλείς, ψηλοί στο ανάστημα, αλλά κοντοί και ασήμαντοι στο δέμας.
Θρασύτατοι διαχειριστές μιας δοτής και κηδεβομενης από τα μεγάλα τοπικά συμφέροντα εξουσίας, που ανάλγητα την χρησιμοποιούν περήφανα για ίδιον όφελος όταν όλα πάνε καλά για αυτούς. Αλλά στην πρώτη δυσκολία απότοκη δικών τους αποφάσεων της γυρίζουν [DB1] ανερυθρίαστα την πλάτη προκαλώντας το κοινό αίσθημα για το όποιο εν κατακλείδι δεν δίνουν οι ίδιοι δεκάρα.
Σε κάθε κοινωνία, το κοινό περί δικαίου αίσθημα αποτελεί πάγια τον καθοριστικό παράγοντα ισορροπίας της. Όταν αυτό παραβιάζεται από κάποιά αιτία, η ίδια η κοινωνία, ενεργοποιεί τους αυτοματισμούς της ως ζωντανός οργανισμός, προκειμένου να καλύψει αυτό το έλλειμα και να επαναφέρει αυτόματα το σύνολό της στην κανονικότητα.
Τα τελευταία ιδίως χρόνια εμπεδώθηκε, μέσα από πολλά περιστατικά η πεποίθηση στην κοινή γνώμη ότι το πολιτικό κατεστημένο σέρνει στην κυριολεξία ολόκληρη την κοινωνία στην απαξία, τον ραγιαδισμό και την ευτέλεια. Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, παραδοσιακοί θεσμοί ,πυλώνες και θεματοφύλακες της ιδεοπολιτικης ορθοδοξίας όπως οι διάφορες ανεξάρτητες αρχές, μετατράπηκαν από ενεργά κύτταρα αντίστασης στις παρεκτροπές του συστήματος ηθελημένες η αθέλητες, σε καρκινώματα και σε μαυσωλεία απάθειας και ανυπαρξίας.
Εξέλειπαν σε αυτήν την κρίσιμη ιστορική περίοδο, σταθερές αξίες και παραδείγματά προς μίμηση. Με απρόβλεπτες συνέπειες για τον λαό όπως πάντα.
Στα ταραγμένα νερά της συνολικής κατάπτωσης των θεσμών εξ αφορμής του εγκλήματος των Τεμπών, έπεσαν και τα τελευταία προσχήματα η ο ¨φερετζές¨ όπως πετυχημένα αποκαλεί ο λαός στα υπολείμματα της όποιας λίστας αξιών είχε απομείνει.
